Ένας επικίνδυνος κόσμος.

Χτες έγραψα πως το 2019 θα είναι έτος εξελίξεων. Βασικά λόγω πολλαπλών εκλογών και στην Ευρωβουλή και στην ελληνική Βουλή και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε Περιφέρειες και Δήμους.

Σήμερα να τονίσω πως θα είναι ταυτόχρονα και μια πολύ επικίνδυνη χρονιά. Μιλάω τώρα για τα γεωπολιτικά της περιοχής μας. Εδώ τα πράγματα -κι ας σας λένε άλλα από εδώ κι από εκεί- δεν πάνε καθόλου καλά.

Ο Τραμπ, ανεξέλεγκτος, δρα σαν ταύρος εν υαλοπωλείο. Πρώτα βρίζεται με τον Ερντογάν και μετά τού παραδίδει την Βόρεια Συρία και τους, έως χτες συμμάχους του, Κούρδους. 

Ο Ερντογάν, ανεξέλεγκτος, απειλεί δεξιά κι αριστερά. την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Συρία, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, το Ιράν.

Ο Μακρόν, αφού εξήγγειλε την νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, πήρε την κατιούσα με ταχύτητες μεγάλες κι εξαφανίζεται αφήνοντας ένα κενό.

Ο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, η Λεπέν στην Γαλλία ορέγονται εκλογικά ποσοστά που θα προκαλέσουν σύγκρυο στην Ευρώπη.

Η Μέϊ, ανεμοδαρμένο καράβι, αμφίβολο για πόσο θα παραμένει στην εξουσία.

Η Μέρκελ έδειξε μόνη της το τέλος της και βρήκε κιόλας την διάδοχό της.

Ο Πούτιν συνεχίζει μόνος κραταιός ηγέτης της χώρας του εν μέσω καταγγελιών για την αυταρχική πολιτεία του.

Μόνο οι Κινέζοι προχωρούν σταθερά στην οικονομική κατάκτηση της Αφρικής, στην διείσδυση στην Ευρώπη και στην δημιουργία παγκόσμιων συμμαχιών. Ετοιμάζονται για την ανάληψη της παγκόσμιας ηγεμονίας σε χρόνο όχι πολύ μακρινό.

 

Μόνες σταθερές για την Ελλάδα οι συμμαχίες της. Τριμερής με Ισραήλ και Κύπρο, Τριμερής με Αίγυπτο και Κύπρο, Τετραμερής με Σερβία, Ρουμανία και Βουλγαρία, διμερής με ΗΠΑ και πολυδιάστατη εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Όλοι οι αφορισμένοι από την Αριστερά ως στυλοβάτες του καπιταλισμού και δαίμονες του "κακού" είναι τώρα οι μόνοι σταθεροί σύμμαχοι της αριστερής κυβέρνησης απέναντι στην τουρκική και την οικονομική απειλή.

Σας φαίνονται όλα αυτά καθησυχαστικά και ήρεμα;

Εμένα λίγο με φοβίζουν. Ελπίζουμε όμως, όπως πάντα, στο καλύτερο.

Καλή χρονιά το 2019 και να επαληθεύσει τα όνειρα όλων μας ... αν είναι δυνατόν...

Έτος εξελίξεων το 2019

Το νέο έτος 2019 θα είναι έτος εξελίξεων. Προφανές αυτό αφού είναι προγραμματισμένες εκλογές για την Ευρωβουλή, για τις Περιφέρειες, για τους Δήμους και για την Βουλή. 

Οι τρεις πρώτες είναι καθορισμένες. Στις 19 Μαΐου 2019 θα γίνουν οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Στις 26 Μαΐου, μιαν εβδομάδα μετά, θα γίνουν οι Ευρωεκλογές. Μαζί με αυτές θα γίνει κι ο δεύτερος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών ανάμεσα στους δυο πρώτους του α' γύρου.

Μέσα στο 2019 θα γίνουν κι οι βουλευτικές εκλογές. Αυτές δεν είναι καθορισμένες ακόμη ως προς την ημερομηνία διεξαγωγής. Θα γίνουν όποτε το αποφασίσει η κυβέρνηση, κι όχι αργότερα από τον Οκτώβρη του 2019 μια κι η θητεία μιας κυβέρνησης δεν υπερβαίνει πότε τα τέσσερα χρόνια και είκοσι μέρες. Απώτατη ημερομηνία η 13η Οκτώβρη 2019.

Το 2019 λοιπόν είναι μια χρονιά όπου θα αλλάξει ο χάρτης της χώρας. Γνωστή είναι η προσωπική μου επιδίωξη να αποτελέσω κι εγώ μέρος αυτής της αλλαγής. Πέρα όμως από τα προσωπικά, η αλήθεια είναι ότι μετά το τέλος αυτής της χρονιάς, μπορεί ο πολιτικός χάρτης που γνωρίζουμε να έχει γνωρίσει τεκτονικές αλλαγές.

Στην Ευρώπη προβάλει απειλητική μια ξενοφοβική διάθεση που εκφράζεται με κόμματα που δηλώνουν αντισυστημικά. Είναι πολύ πιθανό πως αυτά τα κόμματα θα ενισχυθούν. Η Ευρώπη μπορεί να είναι διαφορετική μετά το 2019. Οι βασικές γραμμές θα παραμείνουν αλλά η τάση που θα ενισχυθεί θα είναι μάλλον η φυγόκεντρος.

Στην Ελλάδα το αντισύριζα ρεύμα και η φιλοσύριζα πλευρά θα συγκρουστούν μέχρις εσχάτων. Όσο παραμένει το εκλογικό σύστημα με το μπόνους των 50 εδρών, τα μικρότερα κόμματα του κέντρου θα υφίστανται πιέσεις αφόρητες. Λογικό, αφού η υπερψήφισή τους θα γέρνει την πλάστιγγα υπέρ της μιας ή της άλλης εκ των δύο κύριων τάσεων, της ΝΔ ή του Συριζα. Μόνο αν τεθεί θέμα κατάργησης του μπόνους και υπερψηφιστεί από 200 βουλευτές, θα υπάρξει αλλαγή σκηνικού. Αυτό μπορεί να γίνει κατά το καλοκαίρι μετά από την επίσημη καταγραφή των κομματικών δυνάμεων στις ευρωεκλογές. Ίσως, τότε, το κυβερνητικό κόμμα (αν είναι δεύτερο με διαφορά μεγαλύτερη του 3%) θέσει εκ νέου το θέμα στη Βουλή. Τα μικρότερα κόμματα που αρνήθηκαν την απλή αναλογική το 2015, θα δυσκολευτούν να το ξανακάνουν τώρα εν όψει μιας πιθανής εξαφάνισής τους. Θα δούμε.

Καλές γιορτές

Πολλές ευχές για καλές γιορτές

για υγεία κι ευτυχία.

Γιώργος Τσιρίδης

Οι ευχές μου στα ποντιακά

Καλαντάρτς και νέος χρόνος
λαχ' οφέτος χατ' ο πόνος
Καλαντάρτς καλή χρονία
λαχ' χάται η τσιταμία
Καλαντάρτς κρύος καιρός
απραΐα μ' 'ς σο ξερό σ'
Καλαντάρτς και νέον έτος
αρ' θα χαίρουμε οφέτος

Υίαν, ευλοΐαν
Καλοχρονιαν και καλλοκαρδίαν
Για το νέον έτος

και η μετάφραση:

Πρωτομηνιά και νέος χρόνος
Μακάρι φέτος να χαθεί ο πόνος
Πρωτομηνιά καλή χρονιά
Μακάρι να χαθεί η φτώχεια
Πρωτομηνιά κρύος καιρός
Απραξία μέσα στο κεφάλι σου
Πρωτομηνιά και νέον έτος
Άρα θα χαρούμε και φέτος

Υγεία και ευλογία
Καλή χρονιά και καλή καρδιά
Για το νέον έτος

Τις ευχές πήρα από την κάρτα που μού έστειλε η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών.
Και μερικά γραμματολογικά και λεξικολογικά:

Καλαντάρτς = Πρωτομηνιά, από το αρχαιοελληνικό "Καλλένδαι" μαζί με την λέξη "αρχή". Οι αρχαίοι έλεγαν Καλλένδες την πρώτη του κάθε μήνα. Το ίδιο και οι Πόντιοι.

Λαχ' χατ' = Μακάρι (είθε) να χαθεί. Το λαγχάνω και λάχει έχει την έννοια της κλήρωσης, της τύχης. Είναι το είθε, το μακάρι.

Τσιταμία = φτώχεια, ξεπεσμός (την μετάφραση παίρνω από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών. Δεν ξέρω ετυμολογία της).

Απραΐα = καχεξία, κατάντια, συνώνυμα της απραξίας (λόγω του χειμώνα)

το ξερό σ' = το κεφάλι σου. Προέρχεται από το "ξερό σου το κεφάλι" όπου το επίθετο αντικαθιστά το ουσιαστικό. Με τον ίδιο τρόπο λέμε "νερό" από το "νεαρό ύδωρ"

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΜΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΙΡΙΔΗ

Σήμερα Κυριακή 16/12/2018 στο δημαρχείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας έγινε η πρώτη σύσκεψη του συνδυασμού που στηρίζει τον Γιώργο Τσιρίδη. Τα εξήντα στελέχη που προσκλήθηκαν και παραβρέθηκαν άκουσαν την εισήγηση κι έκαναν τοποθετήσεις. Στη σύσκεψη ήταν παρόντες επιστήμονες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, νέοι, εκπρόσωποι όλων των τάξεων και της κοινωνίας της πόλης. Ήταν παρόντες αυτοδιοικητικά στελέχη που έχουν διατελέσει αντιδήμαρχοι, αντινομάρχες, πρόεδροι ΔΣ αλλά και σωματείων ή ενώσεων ή πρώην δημοτικοί σύμβουλοι.

Οι παρευρισκόμενοι άκουσαν τον Γιώργο Τσιρίδη να εκθέτει τους λόγους για τους οποίους η πόλη πρέπει να αλλάξει δήμαρχο. Άκουσαν για την χρυσή ευκαιρία που χάθηκε σε αυτήν την τετραετία και για την ανάγκη να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της πόλης. «Ο Χρήστος Βρεττάκος κληρονόμησε χρήματα για τα οποία πάλεψαν πολλές δημοτικές αρχές. Χρειάστηκε τριάμιση μόνο χρόνια για να τα σκορπίσει για ψηφοθηρικούς λόγους. Εγκατέλειψε το ζήτημα της πολεοδομικής και οικονομικής ανασυγκρότησης της πόλης. Αυτό που για όλους είναι όραμα, χρυσή ευκαιρία κι ευλογία, για τον δήμαρχο είναι σκέτη άρνηση».

Η ανάγκη ανασυγκρότησης της πόλης, η σχέση της με το λιμάνι τέθηκαν σαν κύριοι στόχοι. Η αναζήτηση εσόδων από την φορολόγηση μεγάλων επιχειρήσεων, η ορθολογική διαχείριση των οικονομικών κι η καθημερινότητα αναδείχτηκαν σαν πρώτες προτεραιότητες της κίνησης. Αναδείχτηκε η ανάγκη να εμπιστευτεί η πόλη το μέλλον της στον Γιώργο Τσιρίδη και την ισχυρή ομάδα που τον στηρίζει και τον περιβάλλει. Τοποθετήθηκαν όλα τα στελέχη της κίνησης. Με τον διάλογο ολοκληρώθηκε το πολιτικό σκεπτικό υπό το οποίο η ανεξάρτητη αυτοδιοικητική κίνηση θα κατέβει στις εκλογές.

«Πρόκειται για μια δημοκρατική προοδευτική κίνηση που πρέπει να αφυπνίσει την πόλη και να εμπνεύσει τον λαό» είπε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Τσιρίδης. «Είμαστε ο δυναμικός πυρήνας που θα κερδίσει τις εκλογές του Μαΐου. Έχουμε το όραμα, υπερασπιζόμαστε το μέλλον της πόλης και των παιδιών μας».

Μετά την συγκρότηση της κίνησης, θα γίνει προγραμματική σύσκεψη τον Ιανουάριο και ανοιχτή συγκέντρωση του λαού τον Φεβρουάριο. Η πορεία για την νίκη τον Μάη του '19 έχει ήδη χαραχτεί.

Μια κι έξω.

Από τότε που εκδήλωσα την πρόθεσή μου να είμαι υποψήφιος δήμαρχος στον δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, η παρουσία μου εδώ στο μπλογκ έχει ελαττωθεί αισθητά. Αντίθετα αναβαθμίστηκε η συμμετοχή μου στο Φεϊσμπουκ. Ο λόγος προφανής. Τα ημέιλ που μεταδίδουν τις αναρτήσεις του μπλογκ μου αφορούν σε γενικότερα θέματα κι όχι ειδικά σε ζητήματα -και μάλιστα πολιτικά- του δήμου. Πρέπει λοιπόν να ζαλίζω τους αναγνώστες μου όλο και λιγότερο με αυτά. Αναρτώ θέματα ιστορικά, λογοτεχνικά και γενικότερης πολιτικής μόνο. Ενώ στο Φέισμπουκ, όπου οι φίλοι είναι βασικά συνδημότες, γράφω πιο εύκολα για τοπικά θέματα και για την τοπική δημοτική πολιτική.

Δεν τελείωσα όμως με το μπλογκ. Έστω και πιο αραιά, θα συνεχίσω να γράφω σε αυτό. Όπως τώρα που θέλω να αναφερθώ σε ένα θέμα της επικαιρότητας. Στα κίτρινα γιλέκα. Και στο φαινόμενο του "μια κι έξω" που έχει πυροδοτηθεί.

Μια κι έξω, λοιπόν!

Είναι φανερό ότι το κίνημα των "κίτρινων γιλέκων" δεν είναι κίνημα-φούσκα. Μπορεί οι περισσότεροι που μετέχουν να συμπαθούν πιο ακραίες απόψεις, είτε είναι δεξιοί είτε είναι αριστεροί, ωστόσο επιδοκιμάζονται από την μεγίστη πλειοψηφία των Γάλλων. Βασικά αρνούνται το "λούστρο" του Μακρόν που μπήκε για να κρύψει την λιτότητα με την οποία είναι συνυφασμένος κι αυτός, όπως και όλη η Ευρώπη. Θα επαναληφθεί κι εδώ το φαινόμενο του "μια κι έξω". Σε βγάλαμε, έκανες την θητεία σου, δεν μπόρεσες να αλλάξεις την μοίρα μας, κάνε τώρα στην μπάντα. Θα δοκιμάσουμε κάποιον άλλον. Σαρκοζί, Ολάντ, Μακρόν και τραβάει σε μάκρος αυτή η αλυσίδα. Που έπιασε και την Μέρκελ στην Γερμανία κι έφερε τον Τραμπ (για μια φορά μόνο κι αυτόν όπως όλα δείχνουν) στην Αμερική.

Να δούμε πού θα φτάσει αυτή η εναλλαγή προσώπων στην κορυφή της ολιγαρχικής εξουσίας. Να δούμε τα προσεχή χρόνια πόσες νέες εκπλήξεις θα μας επιφυλάξει. Κάποιες θα είναι ίσως δυσάρεστες (είτε κάποια Λεπέν ή ακόμη και κάποιοι Νεοναζί) και κάποιες θα είναι ίσως πιο ευχάριστες, όλες όμως μαζί θα αλλάξουν το σκηνικό που είχαμε μάθει κι είχαμε συνηθίσει από το τέλος του πολέμου (δεκαετία '50) και μετά. Πράγμα λογικό κι αναμενόμενο για όποιον βλέπει μακροπρόθεσμα. Το κέντρο βάρους του πλανήτη μετακινείται από την δύση στην ανατολή. Ο κινέζικος γίγαντας κι η τεράστια Ινδία ηγούνται αυτής της αλλαγής. Δεν μπορεί να έχουν συντάξεις των 100 ευρώ οι παραγωγοί και των 2.000 οι καταναλωτές. Οπότε θα γίνουν αναπόφευκτα ανακατατάξεις κι η ανθρωπότητα θα συγκλονιστεί. Ας ελπίσουμε πως δεν θα χυθεί αίμα, έστω κι αν υπάρχει πολύ από αυτό λόγω υπερπληθυσμού, για να θυσιαστεί.

Προς το παρόν, ο κλυδωνισμός απορροφάται με το "μια κι έξω" των ηγετών και με επαναστάσεις του τύπου των κίτρινων γιλέκων. Το μέλλον όμως είναι αβέβαιο.